امروز الهه موقع راه رفتن در خیابان زمین خورد. رفتم سراغش و بلندش کردم و بردمش خانه. فکر کنم قند خونش افتاد و زمین خورد. بلندش کردم و بردمش خانه. برایش غذا و دسر خریدم. پایش درد گرفت. به او گفتم: «امروز مریض هستی و نمیتوانی رانندگی کنی. بیا با هم برویم فرودگاه به استقبال مادرت.» به من گفت: «نه، من با تو نمیآیم.» «تو کی هستی؟ قرار است در فرودگاه به استقبال مادرم بروی.» سرم داد زد و دوباره در واتساپ بلاکم کرد. نگران نباش مامان. من میآیم فرودگاه به استقبالت میروم.
Bugün Elah sokakta yürürken yere düştü. Yanına gittim, onu kucağıma alıp eve götürdüm. Sanırım kan şekeri düştü ve yere düştü. Onu kucağıma alıp eve götürdüm. Ona yiyecek ve tatlı aldım. Bacağı ağrıyordu. Ona, "Bugün hastasın ve araba kullanamazsın. Hadi havaalanına gidip annenle buluşalım," dedim. "Hayır, seninle gelmiyorum," dedi. "Sen kimsin? Annemle havaalanında buluşman gerekiyor." Bana bağırdı ve beni tekrar WhatsApp'tan engelledi. "Merak etme anne. Havaalanına gelip seni karşılarım."