علی، مهسا و صدف با هم دعوا کرده بودند و علی خیلی عصبانی بود. توی ماشین من داد میزد. خیلی عصبانی بود. من او را آرام کردم. آن روز به من گفت: «اگر مشکلی داشتی، من کمکت میکنم، برادر.» بعضی وقتها آدمها توی عصبانیت حرفهای بدی میزنند. اما این حرفها از دلشان در نمیآید. تو توی عصبانیت به من گفتی «حرامزاده». مادرم فاحشه نیست. این حرفها از دل تو در نمیآید. من گفتم: «اگر الهه به آن دیسکو رفته باشد، الهه را از کشور بیرون میکنم.» این حرفها از دل من هم در نمیآید.
Ali, Mahsa ve Sadaf kavga etmişler ve Ali çok öfkeliydi. Arabamda bağırıyordu. Çok öfkeliydi. Onu sakinleştirdim. O gün bana, "Bir sorunun varsa sana yardım ederim kardeşim," dedi. Bazen insanlar öfkeyle kötü şeyler söyler. Ama bu sözler yüreklerinden gelmiyor. Bana öfkeyle "piç" dedin. Annem fahişe değil. Bu sözler yüreğinden gelmiyor. "Elahe o diskoya gittiyse, Elahe'yi ülkeden kovarım," dedim. Bu sözler benim de yüreğimden gelmiyor.