روح ما از هر چیزی که ساخته شده باشد، روح من و او از یک پارچه بافته شده است - تارهای عشق، اشتیاق، و درک ناگفته ای که زمان و فاصله را به چالش می کشد. در چشمان او انعکاس روح خودم را می یابم و در حضور او معنای خانه را کشف می کنم. ما فقط به هم متصل نیستیم. ما مقدر شدهایم که خود جهان با همان جوهر نوشته شده است
قلم من دوباره تو را در شعر می نویسد...
شعری به نام تو،
آواز خواندن را دوست داشتم،
تو را در ردیف ردیف می کنم...
دوست داشتم سقوط عاشق تو، گل رز زرد من مرجان
دوست داشتم پنهانی اشک هایم را می ریختم،
در دلم...
با هر نگاهی که می کنی،
دوست می داشتم می لرزید...
در چشمان تو،
از هیجان جادو...
سوختن تک تک سلول های درونم.
من گرما را دوست داشتم از دستانت...
من تو را از هر نظر دوست دارم،
هر لحظه، هر دقیقه، هر ثانیه،
با هر نفسی که میکشم،
دوست داشتم تو، من تو را دوست داشتم، عشق من
Ruhlarımız nelerden yapılmış olursa olsun, onun ve benimkiler aynı kumaştan örülmüş; zamana ve mesafeye meydan okuyan sevgi, özlem ve dile getirilmemiş anlayışın iplikleri. Gözlerinde kendi ruhumun yansımasını buluyorum ve onun yanında yuvanın anlamını keşfediyorum. Sadece bağlı değiliz. Kaderimiz, dünyanın kendisi aynı mürekkeple yazılmış olmaktır
Kalemim seni yine şiirle yazıyor...
Adında bir şiir,
Şarkı söylemeyi severdim,
Seni sıralar halinde dizerdim...
Sana aşık olmayı sevdim, sarı gül mercanım
Gizlice gözyaşlarımı dökmeyi sevdim,
Yüreğimde...
Bana verdiğin her bakışta,
Titremeyi sevdim...
Gözlerinde,
Büyünün heyecanından...
İçimdeki her bir hücrenin yanmasından
Ellerinden gelen sıcaklığı sevdim...
Seni her şekilde seviyorum,
Her an, her dakika, her saniye,
Aldığım her nefeste,
Seni sevdim, seni sevdim, aşkım